عَبّاس اول صفوی (سلطنت 1038-996 ﻫ ق) مشهور به شاه عباس بزرگ، پنجمین پادشاه سلسلۀ صفویان است. او توانست بر دو قدرت زمان خود، ازبکها در شرق و عثمانی در غرب، چیره شود و با بیرون راندن پرتغالیها از جنوب ایران مرزهای کشور را تثبیت کند. دوران او همچنین زمینه‌ساز شکوفایی برخی زمینه‌های هنر بود.
عَبدُالسَلام، محمد (1305-1375 ﻫ ش/1996-1926 م) فیزیکدان پاکستانی است که در سال ۱۹۷۹ م، جایزۀ نوبل فیزیک را به‌همراه استیون واینبرگ و شلدون گلاشو، فیزیکدانان امریکایی، دریافت کرد.
عَدَسک آبی گیاهی است آبزی، پایا (چندساله) و بومی نیم‌کرۀ شمالی و منطقه‌های استوایی. این گیاه در برکه‌ها، حوضچه‌ها و استخرهای آب شیرین و گاهی در آکواریُمها به‌صورت شناور دیده می‌شود. تاکنون حدود 27 گونه از این گیاه شناسایی شده که 3 گونۀ آن در آبهای راکد و شیرین بیشتر جاهایِ ایران یافت می‌شود.
عَدل، احمدحسين (1277-1341ﻫ ش) از بنیان‌گذاران کشاورزی نوین و دانشکدۀ کشاورزی کرج و از پیشگامان اصلاح گیاهان در ایران است.
عَدل، شهریار (1394 -1322ﻫ ش) پژوهشگر تاریخ و باستان‌شناس ایرانی است که در ثبت آثار باستانی ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو نقشی مهم داشت.
عَبا بالاپوشی است بلند، گشاد و جلوباز و معمولاً بی‌آستین و گاه با آستینی کوتاه. پارچۀ عبا را از نخ پنبه، ابریشم، موی بز، پشمِ گوسفند و شتر یا ترکیبی از نخ پنبه‌ای و پشمی می‌بافند. عبا پیش و پس از اسلام، پوشش رایج عربها بوده است. در ایران پس از اسلام رواج یافت، اما امروز تنها روحانیان شیعه عبا می‌پوشند. گاه برخی مردان سالمند ایرانی نیز در خانه یا هنگام عبادت، عبا بر دوش می‌اندازند.