اَمُرداد در دین زردشتی یکی از اَمِشاسپَندان، یعنی فرشتگان بزرگ اهورَمزدا، خدای یگانۀ ایرانیان باستان و زردشتیان، است. امرداد در زبان اوستایی، به‌معنی بی‌مرگی و جاودانگی است. زردشتیان او را نشانۀ جاودانگی اهورمزدا می‌دانند و عقیده دارند که او گیاهان را می‌رویاند و رمه‌ها را افزایش می‌دهد. هر کس به‌یاری او برخیزد و گیاه و دام را آرامش بخشد، سبب خشنودی امرداد می‌شود و از او پاداش نیکو خواهد یافت. در زبان فارسی امروزی به‌جای امرداد واژۀ مرداد را به‌کار می‌بریم.
