اَلفیه (اَلفیۀ ابن مالک) کتابی منظوم است از محمدبن عبدالله‌بن مالک، ادیب و دانشمند صرف و نحو عرب. این کتاب خلاصه‌ای است مشتمل بر 1002 بیت از کتاب منظوم او در نحو به‌نام الکافیةُ الشافیه. هر یک بیت و گاهی دو بیت این کتاب یکی از قاعده‌های نحو را به‌صورت فشرده بیان می‌کند. نام الفیه از واژۀ عربی اَلف (هزار) گرفته شده و به‌معنی هزارتایی یا هزار بیتی است.
