اِلکترولیز (برق کافت) نوعی تجزیۀ شیمیایی است که براثر جریان الکتریسیته در یک مایع پدید میآید. اگر این مایع آب باشد، آب به دو گاز هیدروژن و اکسیژن تجزیه میشود. اگر مایع، نمکی محلول از یک فلز باشد، براثر الکترولیز، فلز از آن محلول جدا میشود.
اِلکترولیت مادهای است مرکب که محلول یا مُذاب آن جریان الکتریسیته را هدایت میکند. باتریها دارای الکترولیت هستند. این الکترولیت ممکن است مایع باشد و یا با افزودن موادی به آن بهصورت خمیر درآید. از الکترولیتهای مایع در الکترولیز، آبکاری، پالایش فلزها و مانند آن استفاده میشود.
اِلِکتروسکوپ (برقنما) اسبابی است که برای پِی بردن به وجود بار الکتریکی ساکن و تشخیص نوع آن بهکار میرود. نوع معینی از آن، که الکترومتر نامیده میشود، مقدار بار الکتریکی را نیز نشان میدهد. امروزه از الکتروسکوپ برای اندازهگیری مقدار پرتوهای رادیواکتیو نیز استفاده میکنند. نخستین الکتروسکوپ را ویلیام گیلبرت (1603-1544 م)، دانشمند انگلیسی، اختراع کرد.
نگاه کنید به الکتریسیته
اِلِکترود (برقراه) رسانایی است که جریان الکتریسیته از آن میگذرد و وارد محیطی میشود یا از آن محیط خارج میشود. این محیط ممکن است محلول الکترولیت، جسم جامد، مادهای مُذاب، گاز یا خلأ باشد. الکترودی که جریان به آن وارد میشود الکترود مثبت یا آنُد و الکترودی که جریان از آن خارج میشود الکترود منفی یا کاُتد نامیده میشود. آند را قطب مثبت و کاتد را قطب منفی نیز نامیدهاند.
اَلفیه (اَلفیۀ ابن مالک) کتابی منظوم است از محمدبن عبداللهبن مالک، ادیب و دانشمند صرف و نحو عرب. این کتاب خلاصهای است مشتمل بر 1002 بیت از کتاب منظوم او در نحو بهنام الکافیةُ الشافیه. هر یک بیت و گاهی دو بیت این کتاب یکی از قاعدههای نحو را بهصورت فشرده بیان میکند. نام الفیه از واژۀ عربی اَلف (هزار) گرفته شده و بهمعنی هزارتایی یا هزار بیتی است.