عَروض نام مجموعۀ قانونها و قاعدههایی است که برای سنجش و تعیین وزن شعر فارسی و عربی بهکار میرود.
عَسجُدی، اَبونَظَر عَبدُالعَزیز از شاعران همدورۀ فردوسی، فرخی و عنصری است. آگاهی چندانی از او در دست نیست. اما به نظر برخی پژوهشگران ادبیات، او در شعرش برخی ترکیبها و آرایهها را برای نخستینبار بهکار برده است. مثلاً در یک قصیده که برخی بیتهای آن بهجامانده هر واژهای را دوبار تکرار کرده و بهاینترتیب توانسته تأثیر آن را قویتر کند.
عَصر صدوسومین سورۀ قرآن کریم است. در مکه بر پیامبر اکرم (ص) نازل شد و 3 آیه دارد. نام این سوره از آیۀ نخست آن گرفته شده است.
عَقد از نظر قانون یعنی دو یا چند نفر به یکدیگر تعهد میدهند کاری را که مورد قبول آنهاست، انجام دهند. برای قانونی بودن یک عقد، هر دو طرف عقد باید راضی باشند. عقد واژهای عربی است بهمعنی بستن دو چیز به یکدیگر به گونهای که جدا شدن یکی از دیگری بهآسانی ممکن نباشد.
عَبّاس اول صفوی (سلطنت 1038-996 ﻫ ق) مشهور به شاه عباس بزرگ، پنجمین پادشاه سلسلۀ صفویان است. او توانست بر دو قدرت زمان خود، ازبکها در شرق و عثمانی در غرب، چیره شود و با بیرون راندن پرتغالیها از جنوب ایران مرزهای کشور را تثبیت کند. دوران او همچنین زمینهساز شکوفایی برخی زمینههای هنر بود.
عَبدُالسَلام، محمد (1305-1375 ﻫ ش/1996-1926 م) فیزیکدان پاکستانی است که در سال ۱۹۷۹ م، جایزۀ نوبل فیزیک را بههمراه استیون واینبرگ و شلدون گلاشو، فیزیکدانان امریکایی، دریافت کرد.