اَصحاب صُفّه به گروهی از مسلمانان تهیدست گفته می‌شد که از پِی هجرت پیامبر اکرم(ص) به مدینه آمدند و چون جایی برای سکونت نداشتند در صُفّه (ایوان سقف‌دار) مسجد پیامبر، در مدینه، اقامت کردند. بعدها این گروه اَهل صُفّه نامیده شدند.
اَصحاب (صَحابه) عنوانی است که به یاران حضرت محمد(ص) و مسلمانان زمان ایشان داده شده است. در اینکه کدام‌یک از مسلمانان زمان پیامبر را می‌توان از صحابۀ او شمرد، نظرهای گوناگون وجود دارد. بعضی از صاحب‌نظران در علوم اسلامی کسی را که پس از دیدار با پیامبر(ص)، اسلام آورده و مسلمان از دنیا رفته باشد از اصحاب به‌شمار می‌آورند. برخی دیگر از صاحب‌نظران، مسلمانانی را که به ملاقات پیامبر(ص) موفق شده و حدیثی از ایشان روایت کرده‌اند یا در یکی از غزوه‌ها شرکت داشته یا در آن شهید شده‌اند، از صحابۀ آن حضرت می‌دانند.
اِشیل (Aeschylus،456 -525 ق‌م) شاعر و نمایشنامه‌نویس یونان باستان و از پایه‌گذاران تراژدی (نوعی نمایشنامۀ غم‌انگیز) یونانی است. نامش به یونانی آیسخولوس بوده و در زبان فارسی، به شیوۀ تلفظ فرانسویان، به اشیل شهرت یافته است.
اِشوارَک درختچه‌ای است که در هندوستان، افغانستان، عربستان، و در ایران در بلوچستان و نیز اطراف شهرهای بندرعباس، بم و جیرفت می‌روید.
اُشنَویه از شهرهای استان آذربایجان غربی و مرکز شهرستان اشنویه است. این شهر حدود 94 کیلومتری ارومیه، مرکز استان، و 765 کیلومتری تهران، نزدیک مرز ایران و عراق واقع است. جمعیت آن 801 39 نفر است (سرشماری سال 1395 ﻫ ش).
اُشنان گیاهی است که در بیابان و سرزمینهای گرم، به‌ویژه در شوره‌زارهای آسیای مرکزی، ایران و عربستان می‌روید.