آبفِشان چشمۀ آب گرمی است که از آن گاهبهگاه آب داغ و بخار آب بهشدت به خارج فَوَران میکند. فوران این چشمه گاهی بهصورت ستونی بلند است. چشمه، پس از هر آبفشانی، مدتی از فوران باز میایستد. این مدت ممکن است یک ساعت تا چند روز و حتی چند ماه و چند سال باشد. در بعضی از آبفشانها، مدت زمان آبفشانی و فاصلۀ میان دو آبفشانی آنقدر ثابت و منظم است که میتوان زمان آغاز و پایان آبفشانی را بهدقت پیشبینی کرد. ارتفاع جهش آب در بعضی از آبفشانها از چند سانتیمتر بیشتر نیست و در برخی به 50 متر نیز میرسد. مدت آبفشانی نیز متفاوت است. شماری از آبفشانها فقط چند دقیقه و بعضی ساعتها آبفشانی میکنند.
آبشناسی علمی است که دربارۀ خواص مکانیکی و فیزیکی و شیمیایی آبهای کرۀ زمین و چگونگی توزیع و جریان آنها در سطح زمین و طبقههای زیر زمین و نیز در جَوّ زمین مطالعه میکند. دانشمندانی را که در این زمینه به مطالعه میپردازند آبشناس مینامند. علم آبشناسی دارای رشتههای گوناگون است و با یخچالشناسی و اقیانوسشناسی رابطۀ بسیار نزدیک دارد.
آبشار ریزش آب روان از جایی بسیار بلند به جایی پَست است. بیشتر در کوهستانها پدید میآید. ریزش آب ممکن است بهصورت قائم یا پُرشیب باشد.
نگاه کنید به چشم
آبسه جمع شدن و مَحصور شدن چِرک (مایع معمولاً زردرنگ عفونی) است در میان بافتهای مُلتَهِب در نقطهای از بدن پستانداران که دچار عفونت شده باشد. تشکیل آبسه دفاع طبیعی بدن است برای مبارزه با میکروبها و جلوگیری از پخش شدن عفونت. وَرَمِ آبسه بهسبب جمع شدن چرک و گرمی و قرمزی آن بهسبب هجوم خون زیاد به آن نقطه است. در این حالت است که میگویند بافتهای آن قسمت بدن ملتهب شده است. آبسه با درد و تَب همراه است. ممکن است در پوست، شکم، مغز، ریه، ریشۀ دندان، پستان، آپاندیس، گوش یا در برخی از قسمتهای دیگر بدن پدید آید. آبسه واژهای است فرانسوی و در فارسی دُمَل نامیده میشود.
آبِ سنگین مادهای است مرکب از دوتریُم (هیدروژنِ سنگین) و اکسیژن. نام شیمیایی آن دوتریم اکسید و فرمول آن O2D است. آب سنگین مایعی است شبیه آب و به مقدار بسیار کم در آب معمولی نیز وجود دارد. دوتریم از ایزوتوپهای ئیدروژن (هیدروژن) با عدد جرمی 2 است. بههمینسبب، مولکول آب سنگین از مولکول آب معمولی سنگینتر است.