آتشفِشان مجرایی است درون کرۀ زمین که از دهانۀ آن در سطح زمین مواد گُداخته و جامد، گاز و بخار آب بیرون میآیند. مواد گداخته در اطراف دَهانه جاری میشوند. گاهی همراه با خارج شدن ناگهانی گازهای آتشین، مواد گداخته و مواد جامد بهصورت تکههای ریز و درشت از دهانه با شدت به هوا پرتاب میشوند. بیرون ریختن مواد را از دهانۀ آتشفشان فَوَران آتشفشانی مینامند. فوران آتشفشانی بیشتر در قلۀ کوهها، بهویژه کوههای مخروطشکل، روی میدهد. این کوهها را نیز، که از سرد شدن و انباشته شدن مواد گداخته در اطراف دهانه پدید آمدهاند، آتشفشان مینامند. فوران آتشفشانی ممکن است در جزیرۀ آتشفشانی روی دهد. جزیرۀ آتشفشانی کوهی است آتشفشان که در آغاز، دهانۀ آن در کَف اقیانوس بوده است و براثر فورانهای پِیدرپِی، کوه بزرگتر و بزرگتر شده است و سرانجام قلۀ آن از آب بیرون آمده است. گاهی ممکن است فوران آتشفشانی در طول شکستگیهای کف اقیانوس روی دهد. در این حالت، مواد گداخته از دهانههایی در طول این شکستگیها بیرون میریزند.
آتشبازی آتش زدن و به هوا افکندن وسایل آتشزا در شبهای جشن و شادی است برای نمایش دادن نور، صدا و دودی که از سوختن آنها پدید میآید. در قدیم، بهویژه در زمان جنگ، وسیلهای برای رساندن پیام نیز بوده است.
آتشاَفروز گروهی بازیگر دورهگرد بودند که از چند روز پیش از نوروز تا سیزدهم فروردین در شهر میگشتند و مژدۀ فرا رسیدن بهار میدادند و مردم را شاد و سرگرم میکردند.
آتش بر اثر وقوع واکنشی شیمیایی بهنام سوختن پدید میآید و با گرما، نور و شُعله همراه است. آتش بیشتر از سوختن تند، یعنی ترکیب شدن کَربُن و عنصرهای مواد سوختَنی با اکسیژن پدید میآید. کشف آتش و کاربردها و چگونگی افروختن آن از مهمترین کشفهای آدمی در راه پیشرفت و تمدن بوده است.
آپاندیس در بدن انسان و جانورانی مانند میمون و بعضی از جَوَندگان، لولهای باریک است که یک طرف آن بسته و طرف دیگرش به نخستین قسمت رودۀ فراخ (بزرگ)، که رودۀ کور (سِکوم) نامیده میشود، متصل است. در انسان، آپاندیس 8 تا 10 سانتیمتر طول دارد و در سمت راست پایین شکم قرار گرفته است. بعضی از جوندگان، مانند موش، آپاندیس درازی دارند که یکی از اندامهای گُوارشی آنهاست. دانشمندان عقیده دارند که آپاندیس در بدن انسان کاری انجام نمیدهد. بهنظر بعضی از آنها، آپاندیس در انسان در دوران تکامل نقش خود را از دست داده است.
آبیک از شهرهای استان قزوین و مرکز شهرستان آبیک است. این شهر حدود 57کیلومتری قزوین، مرکز این استان، و 93 کیلومتری تهران قرار دارد. جمعیت آبیک 107 60 نفر است (سرشماری سال 1395 ﻫ ش).