اِبن خُردادبِه جغرافی‌دان و تاریخ‌نویس ایرانی قرن سوم هجری قمری است. نامش عُبِیدُاللّه بود و به اِبنِ خُردادبِه شهرت یافت. در بیشتر کتابها شهرت او را اِبنِ خُرداذبِه نیز نوشته‌اند.

اِبن حوقَل جهانگرد و جغرافیدان مسلمان عرب قرن چهارم هجری قمری است. نامش محمّد و نام پدرش حَوقَل بود. به‌همین‌سبب به اِبنِ‌حَوقَل شهرت یافت.

اِبن جَوزی (597-510 ھ ق) فَقیه، مفسّر، حَدیث‌دان، تاریخ‌نویس و از واعظان حَنبَلی، یکی از چهار مذهب مهم اهل سُنَّت، است. نامش عَبدُالرَّحمان بود و به اَبوالفَرَجِ بنِ جَوزی نیز مشهور است.

اِبنِ بَیطار (646-586 ھ ق) گیاه‌شناس و داروشناس مسلمان اسپانیایی است. نامش ابومحمد ضیاءالدین عبدالله بود و به ابن بیطار شهرت یافت.

اِبنِ بَطوطَه (779-703 ھ ق) جهانگرد مسلمان مراکشی است. نامش محمّد بود و به اِبنِ بَطوطَه یا اِبنِ بَطّوطَه شهرت یافت.

اِبنِ بابِوَیه (ابن بابویه) فَقیه و مُحَدِّث شیعۀ قرن چهارم هجری قمری است. نامش اَبوجَعفر محمّد قُمی بود که به اِبن بابِوَیه یا ابن بابویه و صَدوق یا شِیخِ صَدوق شهرت یافت.