اِسفَرزه

اِسفَرزه گیاهی است عَلَفی، گل‌دار و یک‌ساله که به‌حالت خودرو در بخشهایی وسیع از آسیا و اروپا یافت می‌شود. مناطق رویش این گیاه در ایران در استانهای گلستان، لرستان، کردستان، اِصفهان، خوزستان، فارس، کرمان و بلوچستان است. نام این گیاه در بعضی از کتابها اِسپَرزه نیز آمده است.

اِسفَرایِن

اِسفَرایِن از شهرهای استان خراسان شمالی و مرکز شهرستان اِسفَرایِن است. در حدود 68 کیلومتری بجنورد، مرکز این استان، و 759 کیلومتری تهران قرار دارد. جمعیت آن 490 59 نفر است (سرشماری سال 1395 ھ ش).

اَسفارِ بن شیرویه

اَسفارِ بن شیرویه سردار ایرانی است که پس از برانداختن حکومت عَلَویان در سال 316 ھ ق، در طَبَرستان به فرمانروایی رسید. زادگاه او را دِیلَمستان و یا گیلان دانسته‌اند.

اَسفارِ اَربَعه

اَسفارِ اَربَعه کتابی است فلسفی به زبان عربی، نوشتۀ صَدرُالدین شیرازی، مشهور به ملاصدرا، عارف و فیلسوف ایرانی قرن یازدهم هجری قمری. نام اصلی این کتاب الحِکمَة المُتعالیه است.

اُسطوره

اُسطوره افسانه‌ای است که اندیشه و اعتقاد مردم روزگاران باستان و قبیله‌های بَدوی کنونی را دربارۀ هستی، آفرینش جهان، پیدایش و نقش خدایان کُهَن، زندگی و مرگ و سرانجام جهانِ پس از مرگ بیان می‌کند. اَساطیر، یعنی اسطوره‌ها، شناخت ابتدایی مردم روزگاران کهن از انسان و جهان پیرامون انسانهاست. این افسانه‌ها می‌کوشند نشان دهند که جهان و زندگی کِی، چگونه، از چه و به‌دست چه کسی پدید آمده است، کی پایان می‌پذیرد و پس از مرگ بر سر مردگان چه خواهد آمد. برخی از این اسطوره‌ها یا افسانه‌ها نیز چگونگی پیدایش پدیده‌های طبیعی چون روز و شب، فصلها، رعد و برق، زمین‌لرزه، آتشفشان، باران و خشکسالی را نشان می‌دهند. بعضی نیز از چگونگی آشنایی انسان با کارهایی چون کشاورزی، شکار و ماهیگیری سخن می‌گویند. بعضی دیگر از این افسانه‌ها می‌کوشند چگونگی پدید آمدن احساسهایی چون عشق و دوستی و راههای رهایی انسان از درد، رنج و بیماری را نشان دهند.

اُسطُرلاب

اُسطُرلاب ابزاری است که مُنَجِّمان قدیم برای اندازه‌گیریهای نجومی، مانند ارتفاع خورشید یا ستاره‌ها از سطح اُفُق، تعیین ساعت طلوع و غروب خورشید، تعیین زمان کسوف و خسوف و همچنین در علم تَنجیم به کار می‌بردند. (تنجیم یا احکام نجوم پیشگویی رویدادهای زندگی افراد است براساس این باور که حرکت اجرام آسمانی بر زندگی آنها اثر دارد.) دریانوردان نیز برای جهت‌یابی و تعیین موقعیت خود در دریا از این ابزار استفاده می‌کردند. اسطرلاب برای اندازه‌گیریهای دیگر، مانند تعیین ارتفاع ساختمانها و مِناره‌ها و اندازه‌گیری عرض رودخانه‌ها نیز به‌کار می‌رفت. اُسطُرلاب مُسَطَّح رایج‌ترین نوع این ابزار نجومی بود. بعدها اسطرلابهایی از نوع دیگر مانند اسطرلاب خَطّی و اسطرلاب کُرَوی نیز ساخته شد.