فیروزآبادی (729-817 ﻫ ق) شهرت مجدالدین ابوطاهر محمدبن یعقوب لغت‌شناس، ادیب، مفسر و فقیه ایرانی است. مهم‌ترین اثر او لغت‌نامۀ قاموس‌المحیط است که به‌نام قاموس فیروزآبادی و قاموس‌اللغة نیز مشهور است.
فیل نام یکصدوپنجمین سورۀ قرآن کریم است. در مکه بر پیامبر اسلام نازل شده است و 5 آیه دارد. نام این سوره از نخستین آیۀ آن گرفته شده است. سورۀ فیل در جزء سی‌ام قرآن قرار دارد.
فیض کاشانی، محمدبن شاه مرتضی (1007-1091 ﻫ ق)، مشهور به ملامحسن فیض کاشانی، فقیه، محدث، مفسر قرآن و شاعر ایرانی است. کتاب وافی، در حدیث، مهم‌ترین اثر او و فیض تخلص شعری اوست.
فیضی دَکَنی (954-1004 ﻫ ق) شهرت ابوالفیض بن مبارک، متخلص به فیضی، شاعر و نویسندۀ پارسی‌گوی هندی است. منظومۀ نَل و دَمَن از آثار اوست.
فِتیشیسم اعتقاد به نیروی جادویی برخی از اشیا و نقش مرموز آنها در دور کردن شَر دشمن و جلوگیری از بلا، برآوردن حاجتها و درمان بیماریهاست. این اشیا را فتیش می‌نامند که از واژه‌ای پرتغالی به‌معنی سحر و جادو گرفته شده است. هنگامی‌که دریانوردان پرتغالی در نیمۀ دوم قرن پانزدهم میلادی، به سرزمینهای غرب افریقا دست یافتند، به بومیانی برخوردند که اشیایی چون درخت، ماهی، استخوان، مجسمه، سنگ تراشیده و مُهره را مقدس و در زندگی خود مؤثر می‌دانستند. پرتغالیها این اشیا را به‌نام طلمسهایی نامیدند که خود برای خوشبختی و دفع چشم‌زخم به‌کار می‌بردند.
فِرعون لقب عمومی فرمانروایان تعدادی از سلسله‌های حاکم بر مصر باستان بوده است. واژۀ فرعون از ریشۀ قبطی پِرآ به‌معنی خانۀ بزرگ است. این واژه ۷۴ بار در قرآن تکرار شده است. فرعون در مصر باستان مدیر ارشد، فرمانده ارتش، فرمانروای کل مصر و پسر رَع (خدای خورشید، مهم‌ترین خدای مصر باستان) و بنابر آیه‌های قرآن نماد تکبر،ستمگری، سلطه‌جویی و طاغوت است.