مجلس شورای ملی اولین نهاد قانونگذاری ایران بود که بر اثر کوشش و مبارزات مشروطهخواهان برای تأسیس مجلس عدالت (عدالتخانه) و با امضای فرمان مشروطیت از سوی مظفرالدین شاه قاجار در سال 1324 ﻫ ق (1285 ﻫ ش) بنیان یافت. پس از آن هیئتی موقت برای تدوین قانون انتخابات و سازماندهی امور مجلس تعیین شد. طبق این قانون در دورۀ اول، همۀ طبقات مردم از شاهزادگان قاجار، روحانیان، اعیان و اشراف، زمینداران و مالکان، تاجران و اصناف و پیشهوران میتوانستند رأی بدهند و نمایندگان خود را انتخاب کنند. دورۀ نمایندگی دو سال تعیین شد.
