اللّٰه مهم‌ترین و رایج‌ترین نام خداوند در اسلام است. این نام دست‌کم 700 2 بار در قرآن آمده است. بنابر آیات قرآن، اللّه، یگانه آفریدگار (خالق) و پروردگار (رَبّ) است. آسمانها و زمین را او به‌حق و نه از روی هوس آفریده است (سوره‌های عنکبوت، آیۀ 44، و اَنبیا،آیۀ 16). او فرمانروای مطلق عالم و مالک آسمانها و زمین است (سوره‌های آل‌عِمران، آیۀ 189؛ نِساء، آیۀ 126، و اِنعام، آیۀ 12). باد، ابر و باران به‌فرمان او و خورشید، ماه و ستارگان در تسخیر او هستند (سوره‌های عنکبوت، آیۀ 48، و اَعراف، آیۀ 54). لحظه‌ای از کار جهان غافل نیست (سورۀ مؤمنون، آیۀ 17). بر همه‌‌چیز از جمله بر کارهای انسانها آگاه است (سوره‌های انعام، آیه 59؛ رَعد، آیۀ 42، و نَحل، آیۀ 91). آشکار و نهان را می‌داند (سورۀ بَقَره، آیۀ 77). مرگ و زندگی را او پدید آورده است (سوره‌های مُلک، آیۀ 2 و نَحل، آیۀ 70). جانها را در دَم مرگ، او می‌ستاند (سورۀ زُمَر، آیۀ 42). در قیامت همه را او زنده می‌کند (سورۀ انعام، آیۀ 36). به همۀ جانداران روزی می‌دهد و برای آدمیان روزیهای پاک فراهم می‌کند (سوره‌های عنکبوت، آیۀ 60؛ یونُس، آیۀ 31؛ اِسراء، آیۀ 70 و ق، آیۀ 11). نشانه‌های خود را همواره آشکار می‌کند تا مردم به اندیشه و تعقل روی آورند و هدایت پذیرند (سوره‌های بَقره، آیه‌های 242 و 246، و آل‌عمران، آیۀ 103). هدایت افراد بشر به‌دست خود اوست (سوره‌های طٰهٰ، آیۀ 50، و قِصَص، آیۀ 56). پیامبران از سوی او فرستاده شده‌اند تا مردم را به بندگی او، اللّه، بخوانند و به بهشت رهنمون شوند (سوره‌های نَحْل، آیۀ 36؛ بَقَره، آیۀ 221، و یونس، آیۀ 25).
