اضطراب احساسی است بسیار ناخوشایند و اغلب مبهم که سراپای آدمی را فرامی‌گیرد و برای بیان حالت هیجانی آن، در زبان فارسی واژه‌هایی مانند دلهره، نگرانی، تشویش، دلشوره، ترس و دلواپسی به‌کار می‌رود. این احساس که در تمام دورۀ زندگی، از شیرخوارگی تا پیری، در انسان به‌وجود می‌آید معمولاً با یک یا چند حالت جسمانی همراه است، مانند خالی شدن سر معده، احساس تنگی در قفسۀ سینه، تپش قلب، عرق کردن، میل فوری به ادرار کردن، بی‌قراری (یک‌جا بند نشدن) و دیر به‌خواب رفتن. اضطراب گاهی با نشانه‌های گوارشی مانند دل‌به‌هم‌خوردگی، استفراغ، افزایش حرکات روده و اسهال و گاهی هم با نشانه‌های عضلانی و حرکتی مانند تنش، سفتی و گرفتگی ماهیچه‌ها و نیز سردرد همراه است. اضطراب به‌طور موقت یا طولانی بر تفکر، ادراک و یادگیری تأثیر نامطلوب می‌گذارد.
