اَلَموت قلعه‌ای بزرگ بوده است که اکنون ویرانۀ آن در شمال‌شرقی روستای گازُرخان، در شهرستان قزوین، برجاست. این قلعه حدود 170 سال مرکز حکومت اسماعیلیان بود. تاریخ بنای قلعۀ الموت به‌درستی معلوم نیست. در سال 246 ﻫ ق، در زمان علویان طبرستان ساخته و یا تجدید بنا شد. در سال 483 ﻫ ق، به‌دست حسن صباح، پیشوای اسماعیلیان، افتاد و تا سال 654 ﻫ ق، در دست اسماعیلیان باقی ماند. نام این قلعه و آبادیهای پیرامون آن، که الموت خوانده می‌شود، از دو واژۀ اَلَه به‌معنی عقاب، و اَموت به‌معنی آشیانه ترکیب شده است و معنای آن در گویش مردم دیلم آشیانۀ عقاب است. ناحیۀ الموت،که اکنون جزء بخش رودبار الموت است، روزگاری بسیار آباد و پوشیده از جنگل بوده است.
