ابوریحان بیرونی (440 -362 ه ق) ریاضیدان، اخترشناس، پژوهشگر تاریخ و جغرافیدان ایرانی است. نامش ابوریحان محمدو نام پدرش احمد بود، و چون در بیرون از ناحیۀ خوارزم به دنیا آمد به ابوریحان بیرونی شهرت یافته است. دوران کودکی را در خوارزم گذراند. در کودکی، برای یک دانشمند یونانی، نمونه های گیاهان و دانه ها و میوه ها را گرد می آورد. از همان زمان به مطالعۀ طبیعت علاقه مند شد. دانش اخترشناسی (نجوم) و ریاضی را نزد ابونصر عراق، که از دانشمندان نامدار آن زمان بود، آموخت. بیرونی جوان، بسیاری از دانشهای زمان خود را در خوارزم فرگرفت. در آن زمان، خوارزم مرکز دانشمندان و پژوهشگران بود. ابن سینا، پزشک و فیلسوف بزرگ ایرانی، نیز در این هنگام در خوارزم زندگی می کرد. این دو دانشمند جوان دربارۀ علوم طبیعی گفتگوهایی داشتند. این گفتگوها نشان می دهد که شیوۀ مطالعۀ بیرونی دربارۀ پدیده های طبیعت، از آغاز جوانی ، بیشتر براساس مشاهده و تجربه است.
توضیحات عکس: نمودار خسوف (ماه گرفتگی) بنا بر نظر ابوریحان بیرونی در کتاب التفهیم