تصور درست از آنچه کودک و نوجوان می‌خواهد بداند و ابعاد آن و شیوۀ بیانی که برای او قابل درک است از همان ابتدای کار ضرورت مشورت با کودکان و نوجوانان ده تا شانزده سال ایرانی را برای ما روشن ساخت. شورای مشورتی شکل گرفت و مشاوران نوجوان به کمک نویسندگان آمدند. این مشاوران مقاله‌ها را می‌خواندند و نظر می‌دادند. دربارۀ محتوای مقاله‌ها به بحث و مشورت می نشستند، و گاه دربارۀ موضوعی به کار پژوهش می‌پرداختند.
نظر و عکس العمل آنها نسبت به مقاله‌ها همواره راهگشا بود. در آغاز، حدود 25 نفر بودند، ولی شمار آنها تا 90 نفر افزایش یافت. در هر فصل، برایشان یک جلسه ترتیب داده می‌شد و در تابستان، کارگاه مطالعاتی، تحقیقاتی و اجرایی داشتند. این کارگاهها در مردادماه ، که جلسات گروههای تخصصی تعطیل بود، برگزار می‌شد. ما نویسندگان مقاله‌های فرهنگنامه از اعضای شورای مشورتی بسیار آموختیم. فهمیدیم که مطالب کتابهای درسی نباید در مقاله‌های فرهنگنامه تکرار شود. فهمیدیم که نسل جوان می‌خواهد مسائل جهان را درک کند. برای او درک تفاوت میان جهانی‌شدن و جهانی‌سازی همان‌قدر مهم است که برای یک سیاستگذار اقتصادی. او می‌خواهد تأثیر پیشرفت در رشته‌های مختلف علوم را در ابعاد بزرگ و نیز عوامل تأثیرگذار بر آن را بشناسد.
این نگرش سبب شد ما از همۀ دوستانی که برای تأسیس یا کار در کتابخانه‌های روستایی به سراسر کشور می‌رفتند درخواست کنیم که پرسشهای کودکان و نوجوانان را جمع‌آوری کنند و به ما برسانند. اختلاف زیادی میان پرسشهای آنان با اعضای شورای مشورتی ندیدیم و این خود سبب تقویت کار شورای مشورتی شد.