آتش‌بازی آتش زدن و به هوا افکندن وسایل آتش‌زا در شبهای جشن و شادی است برای نمایش دادن نور، صدا و دودی که از سوختن آنها پدید می‌آید. در قدیم، به‌ویژه در زمان جنگ، وسیله‌ای برای رساندن پیام نیز بوده است.

آتش‌اَفروز گروهی بازیگر دوره‌گرد بودند که از چند روز پیش از نوروز تا سیزدهم فروردین در شهر می‌گشتند و مژدۀ فرا رسیدن بهار می‌دادند و مردم را شاد و سرگرم می‌کردند.

آب‌نَبات فراوردۀ خوراکی مَکیدنی، بیشتر بلوری‌شکل، شیرین و گاهی ترش و شیرین، سخت یا نرم است که از جوشاندن شکر آب‌شده و افزودن برخی مواد تهیه می‌شود. افزودنیهای آب‌نبات عبارت‌اند از: عسل، شیر، تخم‌مرغ، پودر کاکائو، خشکبار، شیرۀ ذرت، چربیهای نباتی و حیوانی مانند کره، خامه و لِسیتین، ژلاتین، نرم‌کننده‌های گیاهی مانند پِکتین و اسیدهای سیتریک و تارتاریک، همچنین آب میوه، رنگهای خوراکی و اسانسهایی با طعم و عطر گوناگون.

آب‌اَنبار مخزنی سرپوشیده است که در آن آب را برای آشامیدن ذخیره می‌کنند. آب‌انبارها یا شخصی هستند یا عمومی. آب‌انبار شخصی یا خانگی، آب‌انباری کوچک است که آن را در خانه‌ها می‌سازند. آب‌انبارهای خانگی را از آب پاکیزۀ چاه، چشمه یا قنات پُر می‌کنند. از آب این آب‌انبارها فقط اعضای خانواده استفاده می‌کنند. آب‌انبار عمومی، آب‌انباری بزرگ است که آن را در محله‌های پُرجمعیت شهرها و روستاها یا در کنار راههای کاروان‌رو بنا می‌کنند. این آب‌انبارها را در زمستان از آب باران و رود و در بهار از آب قنات یا چشمه پر می‌کنند. در ایران، آب‌انبارهای عمومی را بیشتر به‌نام امام حسین(ع)، شاه تشنه‌لبان، ساخته‌اند و وقف مردم کرده‌اند. معمولاً همراه با آب‌انبار، باغ، کشتزار، خانه یا دکانی را هم وقف می‌کنند تا درآمد آن صرف تعمیر و نگه‌داری آب‌انبار شود.